مصطفی ملایی نیا - دانشگاه سمنان
عبدالحسین حداد - دانشگاه سمنان
علی اصغر هاشمی - دانشگاه سمنان
محمد شریفی کیا - دانشگاه سمنان

در این پژوهش، به منظور بررسی مقدار ذرات جامد محلول TDS در دشت سمنان، آمار 15 چاه پیزومتری در طی سال 1٬381 ط 1٬392 مورد بررسی قرار گرفته است. ترسیم هیدروگراف تغییرات TDS نشان داد که حداکثر افزایش مقدار ذرات جامد محلول به میزان 2٬290 ppm در ایستگاه عزیزآباد و حداکثر کاهش آن به اندازه 177 ppm در محل چاه خونین دره رخ افتاده است نوبت در حالی که در ایستگاه های چهارصد دستگاه و خوریان مقدارTDS در پایان دوره نسبت به ابتدای دوره تغییر چندانی را تجربه نکرده است (کمتر از 30 ppm ). مقایسه مقادیر TDS در زمان شروع دوره مطالعاتی با مقادیر استاندارد آن نشان داد که فقط آب و در ایستگاه جاده نظامی شیرین بوده است که در اثر افزایش مقدار TDS چلسی آن به لب شور کاهش یافته است. در بیش از 50% ایستگاه ها کیفیت آن منابع آب زیرزمینی در منطقه سمنان لب شور و در حدود 40% آن ها شور است. همچنین روند کلی تغییرات TDS فقط در ایستگاه های خونین دره ، چهارصد دستگاه و خوریان صعودی و در سایر ایستگاه ها که تقریبا 80% تعداد چاه ها را دربرمی گیرد کیفیت آب رو به کاهش است. این روند سبب شده است تا کیفیت آب در ایستگاه های فرودگاه و اعلا به شور تغییر یابد.

افت سطح آب زیرزمینی ، دشت سمنان ، هیدروگراف تغییرات TDS