بررسی جایگاه مشارکت اجتماعی شهروندان در ساختار مدیرت شهری

آنچه امروزه توسعه و بهره وری خدمات شهری را تضمین می کند، مشارکت تولیدی شهروندان در فعالیت های شهری است که می تواند مشروعیت،علم مقبولیت و رضایتمندی شهروندان را برای مدیریت شهری توامان به ارمغان آورد. در این میان توجه به مشارکت مردمی در اداره امور شهرها چندی است که در ایران به صورت علمی و عملی مطرح گردیده و اقدامات خوبی نیز در این راستا انجام گرفته اما به نظر می رسد این فعالیت ها آن چنان که باید نتوانسته مشارکت های مردمی را به صورت واقعی در اداره امور شهری کسب نماید. با توجه به ماهیت این موضوع آماده انجام پژوهش حاضر از روش مطالعه کتابخانه ای - اسنادی و تجزیه و تحلیل ثانوی بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش بیانگر آنست که شهرداری ها در کشورهای پیشرفته، پتانسیل مدیریت مشارکتی را به بهترین نحو برای ایفای بهتر وظایف خود به کار گرفته است و بدین ترتیب خود را از یک سازمان صرفا خدماتی به یک نهاد اجتماعی تبدیل نموده است اما شهرداری در جامعه ما بیشتر به عنوان یک سازمان خدماتی مطرح است اگر شهرداری بخواهد منفی را به عنوان یک نهاد اجتماعی مقاله مطرح نماید، به دو پیش نیاز احتیاج دارد، نخستین که نهاد اجتماعی شهرداری در عین وابستگی متقابل با پنج نهاد اصلی جامعه، تا حدودی نیز باید دارای استقلال کارکردی باشد. طوری پیش نیاز این که مشارکت اجتماعی شهروندان و شهرداری است و بدین طریق است که این نهاد می تواند در همه شهروندان نهادینه شود. در نهایت پیشنهادهایی ارایه می گردد که بدین طریق شهرداری های کشور بتوانند با نهادینه کردن مشارکت اجتماعی در بین شهروندان، باعث شکل گیری ایده شهرداری به عنوان نهاد اجتماعی گردند.

Keywords:

شهرداری , مشارکت اجتماتی , شهروندان , مدیریت شهری