بررسی میزان اهمیت عناصر مختلف مجتمع های مسکونی در ارتقاء الگوی تعاملات اجتماعی نمونه موردی آپارتمان های محله های قدوسی، ستارخان و خلدبرین شیراز

زمانی می توان به مطلوب بودن یک طرح محیطی کاربردی امیدارو بود که مطابق با نیازهای انسانی باشد. تامین نیاز انسان به دوست داشتن و زندگی اجتماعی مستلزم طراحی فشاهایی است که حافظ تعاملات اجتماعی بوده و در عین حال استقلال فردی را نیز در برداشته باشد. در این مقاله با پژوهش های پیش رو به بیان این مسیله مهم که کدامیک از فضاهای معماری در قالب اهمیت الگوی ارتقای تعاملات اجتماعی معضل مطروحه را کاهش داده پرداخته شده.مطالعه ی موردی پیش رو در دسته تحققات کاربردی بوده و بر اساس روش تحقیق توصیفی پیمایشی صورت گرفته است. در آغاز بر اساس اطلاعات کتابخانه ای شاخص های ارتقاء الگوی تعاملات اجتماعی شناسایی گردید. در ادامه با روش تحقیق پیمایشی و نمونه گیری خوشه ای و با ابزار پرسشنامه محقق ساخته که در اختیار 136 نفر از ساکنین مناطق مختلف شیراز از قبیل آپارتمانهای مجتمع مسکونی اساتید دانشگاه خیابان قدوسی شرقی، مجتمع مسکونی مهندسین خیابان قدوسی غربی، مجتمع مسکونی ستارخان واقع در خیابان ستارخان قرار گرفت ، میزان اهمیت هر یک از عوامل در ابعاد مختلف فضی آپارتمانی بررسی گردید. تحلیلی داده ها بر اساس آمارهای توصیقی و با استفاده از نرم افزار spss21 انجام گرفته است. بر اساس نتیجه نظرخواهی مخاطبان این پژوهش انیت درب ورودی واحدها مهمترین مولفه در ارتقاء تعاملات اجتماعی شناخته شد و بقیه ی مولفه ها در درجه ی تقریبا یکسانی از لحاظ اهمیت قرار گرفتند.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , حس تعلق فضا , اجتماع پذیری و مشارکت پذیری فضا , محرمیت قلمرو , ازدحام