شناسایی عوامل تاثیر گذار در پایداری شهری با بهره گیری از مشارکت مردم

شهر زمانی می تواند در جهت پایداری قرار گیرد که بتوانند راهکارهای مشخصی، برای تامین مطلوب نیازهای خدماتی ساکنان ارایه دهد لیکن به علت نگرشی بخشی، در ساختار مدیریت شهری و فقدان مشارکت های مردمی، سازمان خدمات رسانی نتوانستم به صورت کار را به توزیع فضایی عادلانه خدمات بپردازد. در الگوهای جدید برنامه ریزی و مدیریت شهری جهانی به مقوله جایگاه سازی و حاکمیت سازی مشارکت اجتماعی و شهروندی در قالب رو کرد به حکم روایی با هدف نیل به توسعه پایدار تاکید اساسی شده است. پژوهش حاضر با موضوع شناسایی عوامل تاثیرگذار در پایداری شهری با بهره گیری از مشارکت مردم به دنبال جواب این سوال مهم بود که چه عواملی آشکار و نهان نیز باعث شکست یا که مدتی مشارکت های مردمی در کیفیت توسعه شهرها شده و نمی تواند به محدودیت های پایداری دست یابد این تحقیق با روش توصیفی - تحلیلی و با روش گردآوری کتابخانه ای و منابع اینترنتی صورت پذیرفته و یافته ها بیانگر این واقعیت می باشد که ساختار برنامه ریزی های شهری کشور (حاکمیت از بالا)، ناکارآمدی مدیریت شهری، عدم آموزش و آگاهی دقیق افراد از پیامدها و عواقب مشکلات موجود، وجود فقر و مشکلات اقتصادی - اجتماعی خانوارها، ناامنی روانی و امنیتی شهری و نهایتا شعاری سازی ذات مشارکت در سیاست گذاری توسعه شهری، می توانند عوامل کاهش دهنده انگیزه مشارکت و همکاری مردم در اجرایی نمودن مبحث توسعه پایدار در شهرها باشند زیرا مشارکت قلب توسعه پایدار را تشکیل می دهد.

Keywords:

مشارکت مردم , توسعه شهری , پایداری شهری , حکمروایی , برنامه ریزی از بالا