هدیه آذربایجانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان
حجت ابراهیمی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

با انقلاب صنعتی و رشد تکنولوژی در صد های اخیر، معماری بومی مناطق به همگام با اقلیم به طورکلی تغییر یافت، معماری مدرن نیز به طور کلی بستر شکل گیری معماری بومی را نادیده گرفت. اما در دهه 70 طوفان های زیست محیطی شناخته شد و معماری پایداری شکل گرفت و نابودی تقریبی محیط طبیعی بالاخص کمبود آب، دولت ها و طراحان شهری و معماران را بر آن داشت تا به طراحی پایدار در نواحی روی آورند. از یک سو و رشد شهرنشینی موجب دوری انسان از طبیعت شده است که انسان عطش بیشتری برای بازدید و کشف هرچه بیشتر مناطق طبیعی برای گذران اوقات فراغت و فرار از هیاهوی شهرها پیدا می کند. بنابراین گردشگری یکی از امور مهم زندگی به همچنین یکی از راه های استفاده از جاذبه های طبیعی و پایداری پتانسیل ها به شمار می رود. اکوتوریسم در ایران با توجه به منابع گسترده طبیعی، می تواند یک منبع اقتصادی کم نظیر و خاص باشد که متاسفانه به حال خود رها شده است. از طرفی بخش های عمده ای از کشور ایران در کمربند خشک جهان واقع شده اند که جذابیت های طبیعی این مناطق بر همگان آشکار نیست از جمله چشم اندازهای ژیومورفولوژی، تپه های ماسه ای و رخساره های زیبا و متنوع کویوری. امروزه در کشور ما با تاسیس اکوکمپ های اقامتی - توریستی در مناطق بکر طبیعی سعی بر آن شده تا بیش از پیش به گردشگری زیست محیطی و پایدار پرداخت شود اما نکته قابل توجه در طراحی معماری درست و منطقی بر اساس عوامل بیماری پایدار است که می توان گفت تقریبا هیچ توجهی به آن نشده است. در این تحقیق به تفسیر و تحلیل کلی اکوتوریسم و معماری پایدار و ارتباط این دو و شناخت کلی ورزنه و پتانسیل های گردشگری آن می پردازیم و ایده اولیه طراحی یک اکوکمپ کویری بر اساس معماری پایدار در کویر ورزنه ارایه می کنیم. لازم به ذکر است که روش گردابه نیز اطلاعات هم از طریق حضور در فضاهای مختلف و هم ارجاع به منابع کتابخانه ای می باشد.

انقلاب صنعتی ، معماری بومی ، پایداری ، اکوتوریسم ، ژیومورفولوی