آناهیتا مقبلی - استادیار ،گروه هنر، دانشگاه پیام نور، جمهوری اسلامی ایران
سمیه رحمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه پیام نور تهران

هنر اسلامی، رمزی است از یک باور انتقادی و شهود عرفانی و عوالم محسوس و جسمانی. که در کل، نشانه ای است از عوالم روحانی و معنوی و هنر، تصویر محفوظ عوالم روحانی است در هنر همواره صورت محسوس، نماد در صورت و معنای روحانی است. هنر بیان زیبایی است از احساسات و روحیات فردی و ذوقی انسان ها که غایتش برقراری ارتباط میان جهان هست ها و بایدها است . حقایق شدن اسلامی را باید در قرآن جستجو کرد چون به شدت تحت تاثیر وحی و مناسک مذهبی قرار دارد. معماری دینی که جلوه ای از زیبایی های بصری و نمونه های بارزی از طریق اشکال نمادین با باورهای عمیق اعتقادی است به عنوان یکی از مظاهر هنر می تواند ارتباط تفکر اسلامی را در ارایه هنر دینی نشان دهد. معماری دینی آن در اصطلاح این است که حکایت کننده از راه حق و بازتاب تمثیلی صنع الهی است که در میان انواع هنرها تجلی قدسی، نخستین بار در ضمن آن تحقق یافته است. در این پژوهش بر آنیم زبان نمادین و رمز گونه آثار هنری را در معماری دینی با رویکرد به معماری شهر اسلامی - ایرانی به روش توصیفی و استفاده از منابع کتابخانه ای رمزگشایی کنی و با این پرسش ها روبه رو می شویم: تفکرات اسلامی بر روند هنر معماری ایرانی چه تاثیری داشت ایرانیان از مفاهیم اسلامی برای شکل دادن محیط زندگی خویش به چه شیوه ای استفاده کردند = نمادها و رمزها در معماری ایرانی - اسلامی به چه صورت توجیه پذیرند

هنردینی، نماد، معماری، شهرایرانی