تخمین قابلیت اطمینان سیستمها با استفاده تئوریهای فازی و احتمالات

در تخمین میزان قابلیت اطمینان مولفه های یک سیستم، دسترسی به اعداد دقیق در اکثر موارد امکان پذیر نیست. هدف این مقاله توسعه یک روش جدید بر اساس اطلاعات زبانی در تخمین میزان قابلیت اطمینان سیستم می باشد. در این روش ابتدا علائمی که بر روی قابلیت اطمینان سیستم تاثیر گذارند با شدتهای مختلف شناسایی و سپس در فواصل قابلیت هر مولفه تحت آن علائم محاسبه شده و نتایج در سیستمهای چند مولفه ای اعمال می شود. در مقاله پیشین تاثیر علائم بر روی قابلیت اطمینان مولفه مورد سنجش قرار نگرفته بود. همچنین در آنها از نظریه Bayesian یا روش Markov و یا توبع احتمالی برای این منظور استفاده شده است. در مقاله حاضر قابلیت اطمینان تحت تاثیر شدتهای مختلفی از علائم با استفاده از توابع فازی تخمین زده شده و نتایج حاصله در سیستمهای چند مولفه ای اعمال گردیده است. برای اعتبار دهی به شدت خرابی در نظر گرفته شده، تاثیر هر شدت خرابی هم به صورت و هم به صورت فازی در نظر گرفته شده است. نتایج حاصله از این روش نشان می دهد که می توان میزان خرابی سیستم را تحت تاثیر شدتهای مختلفی از علائم با استفاده از نظریات متخصصین بدست آورده و در صورت نامطلوب بودن نتایج راه حلی برای جلوگیری از بروز این علت اندیشیده شود. این روش می تواند برای کلیه سیستم هایی که در آنها دسترسی به داده های دقیق امکان پذیر نیست مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

قابلیت اطمینان , تئوری فازی