اثرگیاهان شهدزاوگرده زا دربرنامه ریزی کاربری مرتع ازجنبه زنبورداری درحوزه طالقان میانی

وجود پوشش گیاهی شهدزا و گرده زا درمراتع می تواند زمینه اشتغال جهت کاربری زنبورداری به عنوان به عنوان یکی ازجنبه های استفاده چندمنظوره را فراهم اورد به این منظور توسعه زنبورداری به عنوان یک راهکار مبتنی بردانش بومی برای ایجاداشتغال و جبران کاهش درامد دامداران به دلیل ضرورت کاهش دام و جلوگیری ازفشاروارده برمرتع توصیه میگردد باتوجهب ه ارتباط تنگاتنگ بین زنبور و گیاهان گلدار شناسایی و مطالعه فنولوژی به ویژه زمان گلدهی گیاهان موردعلاقه زنبورعسل و نقاط پراکنش آنها ازابزارهای مهم برنامه ریزی جهت تعیین شایستگی منطقه ازنر زنبورداری حفظ و جلوگیری ازتخریب مرتع توسط چرای دام و توسعه زنبورداری می باشد لذا جهت نیل به حداکثر تولید درزنبورداری اگاهی ازاین مهم الزامی است وعدم اگاهی و شناخت گیاهان وپتانسیل مناطق استفاده مناسبی ازظرفیت زبنورپذیری مراتع به عمل نخواهد آمد دراین تحقیق براساس پتانسیل منطقه ازنظر شناسایی و کاربرد گیاهان منطقه درزنبورداری به عنوان ابزار مدیریت مرتعداد مدنظر قرارگرفته است نمونه برداری درتیپهای گیاهی به روش تصادفی با استقرار 3ترانسکت 200متری و 30پلات یک مترمربعی درراستای آن مستقر و نمونه برداری ازگیاهان و درصد پوشش و درصد ترکیب گیاهی برداشت گردید

Keywords:

گیاهان شهدزا , گیاهان گرده زا , زنبورداری , درصد ترکیب پوشش گیاهی , پتانسیل زنبورداری