مقایسه سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی

این پژوهش به منظور مقایسه تاثیرگذاری سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک برعملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه ذرت و کنجاله سویا انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 225 قطعه جوجه خروس سه روزه سویه راس 308به 9 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در واحدهای آزمایشی (قفس) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح افزایش تدریجی از هر یک از دو منبع متیونین گیاهی و سنتتیک طی سه دوره پرورشی بودند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1 :جیره پایه بدون متیونین 0/11 ،0/15 + پایه جیره: 3 تیمار، 0/05 و 0/06 ،0/07 + پایه جیره: 2 تیمار)، شاهد (افزودنی0/19 و 0/23 ،0/29 + پایه جیره: 5 تیمار، 0/14 و 0/17 ،0/22 + پایه جیره: 4 تیمار، 0/10 و درصد متیونین سنتتیک به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی، تیمار 6 :جیره پایه + ،0/22 + پایه جیره: 8 تیمار، 0/10 و 0/11 ،0/15 + پایه جیره: 7 تیمار، 0/05 و 0/06 ،0/07 17/0 و 14/0 و تیمار 9 :جیره پایه + 29/0 ،23/0 و 19/0درصد متیونین گیاهی به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه در طی سه دوره پرورش اندازهگیری شد و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. به منظور ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی در سنین 28 و 42 روزگی از دو آزمایش هموگلوتیناسیون علیه آنتیژن گلبول قرمز گوسفند (SRBC (و پاسخ به محلول 1-کلرو2-3 -دی نیتروبنزن (DNCB (استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به 2 سطح بالای متیونین سنتتیک و گیاهی می- باشد که با سایر تیمارها اختلاف معنیداری داشتند درحالیکه کمترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به سطح بالای متیونین سنتتیک میباشد. پرندگانی که از جیره پایه + 15/0 ،11/0 و 10/0 درصد متیونین سنتتیک بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی و همچنین جیره پایه + 22/0 ،17/0 و 14/0 درصد متیونین گیاهی بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی تغذیه نمودند، دارای بهترین عملکرد تولیدی و پاسخ سیستم ایمنی بودند. لذا با توجه به نتایج آزمایش به نظر میرسد امکان جایگزینی متیونین با منشاء گیاهی با متیونین سنتتیک وجود داشته باشد.

Keywords:

منابع متیونین , جوجه گوشتی , SRBC , DNCB