بررسی تاثیرات تزریق مواد مغذی مختلف به کیسه زرده تخم مرغ های بارور،همراه با 63 ساعت گرسنگی پس از تفریخ، بر قابلیت جوجه کشی، عملکرد رشد و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی

این تحقیق به منظور مطالعۀ اثر قابلیت تغذیۀ جنینی بر درصد جوجه درآوری، وزن اولیه بعد از هچ، عملکرد رشد، فراسنجههای خونی، سیستم ایمنی جوجههای گوشتی و مورفولوژی پرزهای روده انجام گرفت. در این مطالعه 242 تخممرغ بارور سویۀ گوشتی راس- 322( گلۀ مادر در سن 22 هفتگی(، در قالب طرح کامال تصادفی با پنج تیمار استفاده شدند. به هر تیمار سه تکرار و به هر تکرار 11 عدد تخممرغ اختصاص داده شد. تیمارها عبارت بودند از یک تیمار بدون تزریق )شاهد 1 )و تزریق 7/2میلیلیتر از مواد مغذی شامل آب مقطر )شاهد 2 ،)محلول اسیدهای آمینه، دکستروز 12 درصد و دکستروز 22 درصد، به کیسۀ زرده تخممرغهای بارور در روز 5/14 انکوباسیون. جوجهها بعد از هچ به مدت 31 ساعت از دسترسی به خوراک محروم بودند. وزن تولد در تیمار اسید آمینه در مقایسه با تیمار بدون تزریق و تزریق آب مقطر به طور معناداری بیشتر بود )25/2> P .)بیشترین افزایش وزن در 22 تا 42 روزگی و کل دوره در تیمار تزریق دکستروز 22 درصد مشاهده شد که با تیمارهای تزریق آب مقطر و بدون تزریق اختالف معناداری داشت. بیشترین مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی به 22 تا 42 روزگی و کل دوره پرورش در تیمار آب مقطر مربوط بود. گلوکز خون جوجهها پس از هچ در تیمار تزریق آب مقطر و بدون تزریق از سایر تیمارها کمتر بود، همچنین کلسترول در تیمار تزریق آب مقطر کمترین مقدار را نشان داد. تزریق دکستروز 12 درصد سبب افزایش وزن نسبی تیموس )در هفتروزگی( شد. همچنین کمترین وزن نسبی بورس فابریسیوس در 42 روزگی در تیمار بدون تزریق مشاهده شد. تزریق دکستروز 12 درصد سبب افزایش طول پرز در مقایسه با سایر تیمارها در سه روزگی شد که البته با تیمار بدون تزریق اختالف معناداری داشت. بر اساس نتایج این آزمایش، به نظر میرسد تزریق کربوهیدراتها به داخل تخم میتواند در بهبود عملکرد جوجهها موثر باشد.

Keywords:

اسید آمینه , تغذیۀ جنینی , جوجۀ گوشتی , دکسترین , کیسۀ زرده