عبدالستار صفائی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس
رضا برادران کاظم زاده - دانشیار مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس

تخصیص حجمهای تولید به چندین سایت تولیدی مختلف شامل محدودیتها و متغیرهای کمی و کیفی بسیاری می باشد. یک برنامه جامع نیازمند یک رویکردی سیستمی و کل نگر جهت درک زنجیره تامین است که به مشخصه های محصول، شبکه عرضه و تقاضا و ظرفیت کارخانجات و داد و ستدهای داخل و خارج بنگاه تولیدی توجه نماید. موفقیت هر کدام از شرکتها در شبکه بستگی به عملکردها و نتایج سایر شرکتها دارد. در نتیجه، تمرکز مدیران از منافع رقابتی یک شرکت منفرد به کل زنجیره تامین تغییر یافته است. این مقاله در ابتدا به مرور و دسته بندی مدلهای بررسی شده در زمینه مساله برنامه ریزی تولید یکپارچه در زنجیره تامین می پردازد و در ادامه برای مسئله ارائه شده مدلی توسعه داده است. در این مدل که تولید یک محصول در محیط چند سایتی بررسی می شود اختصاص فعالیت ها به سایت هایی که ظرفیت و توانایی انجام آنها را دارند صورت می گیرد. یک مدل ریاضی برای حل مسئله مورد نظر توسعه داده شده است که در آن هدف، کمینه نمودن جمع هزینه های راه اندازی و ساخت، حمل و نقل و نگهداری موجودی و هزینه های ثابت می باشد. در عین حال می بایست در دوره زمانی مورد نظر کل میزان تقاضا نیز پوشش داده شود.

زنجیره تامین، تامین برنامه ریزی تولید یکپارچکی، مکانیابی و تخصیص، مکانیزمهای هماهنگی