مدلی سیستمی به منظور ارزیابی سیاست های مدیریت تقاضای آب در بخش خانگی شهر تهران با تمرکز بر عوامل فرهنگی و اجتماعی

ایران با داشتن بارش سالیانه متوسط 250 میلیمتر، از جمله کشور های خشک و کم آب جهان است. در این تحقیق با توسعه و شبیه سازی یک مدل سیستم دینامیکی، تاثیر فاکتورهای فرهنگی و اجتماعی بر میزان مصرف در شهر تهران بررسی می شود. قابل ذکر است که این مدل عوامل فرهنگی و اجتماعی، منابع آبی و زیرساخت های توزیع آب را به طور یکپارچه در نظر گرفته و میزان اثرگذاری هرکدام از عوامل فرهنگی و اجتماعی بر میزان مصرف آب را از تحلیل پرسشنامه های توزیع شده در سطح شهر تهران بدست آورده است. پس از شبیه سازی مدل، با استفاده از آن به ارزیابی نتایج حاصل از پنج سناریوی بهبود تکنولوژی، بهبود برنامه های فرهنگی، افزایش توجه مدیران به بحث فرهنگ سازی، افزایش قیمت و سناریوی ترکیبی از سناریوهای قبلی بر روی میزان مصرف سرانه در بخش خانگی پرداخته شده است. نتایج نشان داده که اجرای سناریو های بهبود تکنولوژی، بهبود برنامه های فرهنگی، افزایش قیمت و سناریوی ترکیبی در سال 1404 به ترتیب 22، 18، 28 و 34 درصد سرانه مصرف آب را کاهش خواهند داد و افزایش بودجه برای اجرای برنامه های فرهنگی بدون توجه به میزان اثربخش بودن این برنامه ها، تاثیر قابل توجهی بر کاهش سرانه مصرف آب نخواهد داشت. همچنین با توجه به نتایج حاصل از سناریوها پیشنهاد می شود تا قیمت آب برای مصرف کنندگان بخش خانگی افزایش یابد و همزمان درآمد حاصل از این افزایش قیمت، به سرمایه گذاری بر روی توسعه تکنولوژی های کاهنده مصرف و اجرای برنامه های فرهنگی اثربخش اختصاص یابد تا بیشترین کاهش در مصرف سرانه آب مشاهده گردد.

Keywords:

مدیریت تقاضای آب , پویایی شناسی سیستم , عوامل فرهنگی و اجتماعی , مدیریت منابع آبی , زیرساخت های شهری آب