تحلیلی بر جایگاه توسعه پایدار در قانون برنامه اول تا پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی فرهنگی

بی توجهی به پایداری باعث می شود مسایل و مشکلاتی از قبیل فقر و اختلاف طبقات در بین اقشار جامعه، حاشیه نشینی، فساد و جرم افزایش یابد. اهمیت دادن به عوامل توسعه پایدار در ایجاد تعادل بسیار مهم و موثر است. دیدگاه مدیران و سیاست گذاران درباره مباحث توسعه پایدار در وضع و اجرای قانون بخصوص قانون های برنامه پنج ساله کشور بسیار حایز اهمیت است. مسیولیت نسل حاضر در قبال نسل های آینده در وهله اول بر عهده دولت است که با تصمیم گیری و بنیان سیاست های ملی، حفظ محیط زیست را در اولویت برنامه های کشور قرار دهد. بر این اساس این تحقیق به تحلیل قوانین پنج ساله توسعه در خصوص جاری ساختن توسعه پایدار در کشور می پردازد. برای تعیین میزان توجه قانون گذاران به مقوله محیط زیست و توسعه پایدار در برنامه های اول تا پنجم توسعه ای، تعداد ماده های محیط زیستی و توسعه پایدار بررسی و با یکدیگر مقایسه شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و گردآوری داده ها و اطلاعات به صورت مطالعه قوانین توسعه پنج ساله کشور از بعد از انقلاب اسلامی و کتب و اسناد و مدارک و مقالات مرتبط بوده است. نتایج نشان می دهد که از ابتدای تدوین کتاب های قوانین توسعه، توجه به مسیله محیط زیست وجود داشته است. در برنامه اول و سوم اشاره ای به توسعه پایدار نشده اما در برنامه پنجم، این موضوع 5 ماده را به خود اختصاص داده است. در نهایت متاسفانه فاصله زیادی بین اهداف و نتایج عملکردی وجود دارد

Keywords:

توسعه پایدار , توسعه اقتصادی , اجتماعی فرهنگی , محیط زیست