امیر شهسواری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد،
فاطمه طباطبایی یزدی - استادیار دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد

به دلیل تغییرات در سبک زندگی و رشد بالای جمعیت، مصرف انرژی عمدتا روندی رو به رشد دارد. در حال حاضر، سوخت های فسیلی بخش عمده ای از عرضه انرژی را در دنیا بر عهده دارند. تاثیرات منفی ناشی از استفاده انرژی های فسیلی و همچنین کاهش یافتن ذخایر سوخت های فسیلی، کشور ها را وادار به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر، بویژه انرژی خورشیدی به منظور پاسخگویی به بخش قابل توجهی از مطالبات انرژی و محدود کردن تولید دی اکسید کربن (CO2) کرده است. انرژی خورشیدی در بیشتر مناطق جهان قابل استفاده است، ولی در کشورهایی مانند ایران پتانسیل استفاده از این انرژی بیشتر است. امروزه انرژی خورشیدی کاربردهای وسیعی از جمله، تامین برق خانگی، تصفیه فاضلاب، تامین انرژی مورد نیاز برای سرمایش و گرمایش ساختمان های مسکونی و تجاری، تامین انرژی جهت خشک کردن محصولات کشاورزی، تامین انرژی برای آبیاری محصولات کشاورزی، تامین برق مورد نیاز برای اب شیرین کن ها، استفاده در سفینه های فضایی و همچنین کاربردهای فراوان دیگری دارد. در سال 2015، در سراسر دنیا استفاده از انرژی خورشیدی جهت تولید برق نسبت به دیگر انرژی های تجدیدپذیر رشد بیشتری داشته است و انتظار می رود که تا سال 2100، انرژی خورشیدی با توجه به افزایش بازده انرژی این تکنولوژی ها و سیاست های مطلوب کشورها، بتواند حدود 70% از نیازهای انرژی جهانی را تامین کند. به رغم منافع زیاد استفاده از انرژی خورشیدی، هنوز موانع قابل توجهی از جمله هزینه های بالای تولید فناوری های خورشیدی و همچنین پایین بودن بازده این سیستم ها، روند استفاده گسترده از این فناوری ها را کند کرده است.

انرژی های فسیلی، اثرات محیط زیستی، کاربردهای انرژی خورشیدی