بررسی عملکرد نانوجاذب زیستی دیاتومیت در حذف آزیترومایسین از محلول آبی

آنتی بیوتیک ها گروهی از مواد دارویی هستند که به طور گسترده در درمان بیماری های عفونی در انسان ها و حیوانات به کار برده می شوند. استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها و تخلیه آن ها به محیط زیست پیامدهای ناگواری را برای محیط زیست، انسان و سایر موجودات به همراه دارد. آزیترومایسین یک آنتی بیوتیک است که در درمان برخی بیماری های عفونی استفاده می گردد. در این پژوهش فرآیند جذب به عنوان یک روش موثر و کارآمد در حذف آنتیبیوتیک آزیترومایسین از محلول آبی انتخاب شد. نانودیاتومیت به عنوان جاذب در حذف آنتی بیوتیک آزیترومایسین از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای موثر بر فرآیند جذب شامل دوز جاذب، pH، زمان تماس و غلظت اولیه آزیترومایسین مورد بررسی قرار گرفت و شرایط بهینه جذب تعیین شد. نتایج آزمایشات نشان داد که در شرایط بهینه pH=9، دوز جاذب برابر با 2.5g/L، غلظت اولیه آزیترومایسین برابر با 20ppm و زمان تماس 60 دقیقه راندمان حذف آزیترومایسین از محلول آبی برابر با 5/99% می باشد. همچنین بیشینه ظرفیت جذب تجربی نانودیاتومیت نیز در شرایط دوز جاذب 5/2 گرم در لیتر، pH=9، غلظت اولیه آزیترومایسین برابر با 100ppm و زمان تماس 60 دقیقه، برابر با 68mg/g تعیین شد. این پژوهش نشان می دهد که استفاده از نانوجاذب زیستی دیاتومیت می تواند یک روش موثر در تصفیه پساب های آلوده به آنتی بیوتیک باشد.

Keywords:

حذف , آزیترومایسین , نانوجاذب , دیاتومیت , محلول آبی