کاظم کمالی - استادیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی، دانشگاه یزد،
حمید برومند - دانشجوی کارشناسی مهندسی محیط زیست، دانشگاه یزد
فاطمه داورپناه سبزوار - دانش آموخته کارشناسی مهندسی محیط زیست، دانشگاه اردکان

امروزه با توجه به رشد روزافزون صنایع و آلودگی شدید پساب های صنعتی و هم جواری مراکز صنعتی، شهری و کشاورزی در بیشتر نقاط کشور و همچنین نفوذ این آلودگی ها به منابع سطحی و زیرزمینی آب کشور، آلودگی پساب کارخانجات صنعتی و خاک های مجاور آنها به یک نگرانی ملی تبدیل شده و یافتن راه حل هایی برای رفع این خطرات پیش از بروز فاجعه زیست محیطی در بسیاری از نقاط کشور ضروری می باشد. بنابراین چنین به نظر می رسد که بهترین راه حل برای چنین معضلاتی استفاده از فرآیندهای طبیعی از جمله پتانسیل های فیزیولوژیکی گیاهان سبز می باشد. در حال حاضر روش های متنوعی برای کاهش آلودگی های آب و خاک وجود دارد که از آن جمله می توان به شست وشوی خاک های آلوده به فلزات سنگین توسط اسید یا تصفیه پساب های صنعتی در تصفیه خانه ها اشاره کرد. مجموعه این روش ها، وقت گیر و پرهزینه بوده و در نهایت موجب آلودگی بخش دیگری از محیط زیست می گردند. همچنین سعی می شود تا حد امکان از گیاهان بومی و محلی برای این منظور استفاده شود، چرا که امکان پرورش و تطابق گیاهان سایر سرزمین ها با شرایط سرزمین مقصد با توجه به شرایط زندگی نامطلوب این گیاهان در پساب های آلوده بسیار دشوار می باشد، در ضمن پراکندگی گونه های مختلف گیاهی در نقاط مختلف کره زمین چنین الزاماتی را به کمترین حد ممکن کاهش می دهد. بنابراین انجام کارهای تحقیقاتی بر روی گونه های گیاهی سرزمین ایران به انتخاب گونه های مناسب، بسیار حیاتی می باشد؛ چرا که تحقیقات انجام شده در این زمینه در ایران کم بوده و اطلاعات موجود در مراکز علمی در مورد پتانسیل جذب گیاهان بومی ایران از نظر فلزات سنگین و دیگر آلاینده ها بسیار اندک می باشد

پساب های صنعتی، فلزات سنگین، محیط زیست، گیاهان بومی