حاتم پرنیان - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تهران
راضیه سادات مجیدی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه تهران

فقدان ابعاد برنامه ریزی های محیط زیستی و یا عدم همگامی و تلفیق این نوع برنامه ریزی ها با برنامه های توسعه اقتصادی – اجتماعی پیامدهای نامناسب متعددی برای مناطق از لحاظ محیط زیست در پی داشته است. از این رو رهیافت توسعه پایدار به عنوان حلقه اتصال بین توسعه اقتصادی و محیط تاکید می کند که آمایش سرزمین و برنامه ریزی متناسب با ویژگیهای محیطی از اصول اولیه و مهم توسعه پایدار به شمار می آید که می تواند مشکلات مربوط به محیط زیست را کاهش دهد. بنابراین با توجه به هدف پژوهش حاضر در این تحقیق که با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی است به معرفی ابعاد توسعه پایدار، تاریخچه آمایش سرزمین در ایران، ضرورت آمایش سرزمین و ابعاد کارکردی آمایش سرزمین پرداخته شده است. تا در نهایت بتوان با تاکید بر برنامه ریزی آمایش سرزمین از مشکلات زیستی کشور کاست و زمینه مناسب برای برنامه ریزی درست و منطقی متناسب با ظرفیت های طبیعی محیط فراهم کرد.

محیط زیست، توسعه پایدار، آمایش سرزمین