آلاله قایمی - دکترا محیط زیست، رییس گروه تحقیقات کاربردی شرکت آب منطقه ای تهران
پونه قایمی - دکترا محیط زیست، کارشناس مسیول گروه محیط زیست

سواد محیط زیست، فعالیت ها و نگرش هایی است که ریشه در دانش عمیق داشته و با آموزش منظم و سیستماتیک ارتقاء می یابد. اگر آموزش محیط زیست به صورت رسمی در نیاید و در جریان آموزش کلاسیک ارزیابی نشود، ممکن است به سرعت فراموش شود. از این رو هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی مولفه های سواد محیط زیستی در سیستم آموزش رسمی به منظور دستیابی به اهداف توسعه پایدار می باشد. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است و ابزار سنجش، پرسشنامه بوده که مولفه های شناختی، نگرشی و رفتاری سواد محیط زیست را شامل شده است. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان علوم پایه می باشد که 275 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. روایی پرسشنامه محقق ساخته، توسط اساتید مربوطه اعتبارسنجی و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرونباخ، 881/0 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از نرم افزار SPSS 19 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که دانشجویان نگرشی مثبت و موافق محیط زیست دارند و سواد محیط زیستی آنان از نظر شناختی و رفتاری پایین تر از حیطه نگرشی می باشد.

ارزیابی، سواد، محیط زیست، توسعه پایدار