مهری رضایی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز
سمیه کریمی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز
اسماعیل درویشی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز
احمد عزیزی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد الیگودرز

پهنه برشی دره حوض پل نوغان در20 کیلومتری شرق الیگودرز در پهنه دگرگونی وماگمایی سنندج- سیرجان (شمالی) و در محل برخورد صفحه ایران با صفحه عربی قرار گرفته است.سنگ های این منطقه تحت شرایط دگرگونی فشار بالا- دما پایین شکل گرفته اند و اغلب شامل شیست، فیلیت، کوارتز میلونیت و کوارتز- فلدسپار میلونیت هستند. این بخش از پهنه سنندج- سیرجان حداقل سه فاز دگرشکلی D2, D1 و D3 را از ژوراسیک به بعد تجربه کرده است. فازدگرشکلی D1 ایجاد کننده ساختارهایی مانند برگواره های S1 ،خطوارهای L1، گسل های تراستی (در امتداد گسل زاگرس) ورگه های کوارتز (به موازات برگواره ای S1 و خطوارهای L1) بوده است. در فاز دگرشکلی D2 ساختارهایی مانند برگواره هایS2، خطواره های L2 (با ایجاد ریزچین ها) و چین خوردگی در رگه های کوارتز شکل گرفته اند. در آخرین فاز دگرشکلی D3ساختارهایی مانند شکستگی ها، قطع کننده تمام ساختارهای قبلی ایجاد شده، هستند.پهنه برشی دره حوض پل نوغان دارای راستای کلی NW-SE به موازات راستای کلی پهنه سنندج- سیرجان است و این پهنه به صورت تاقدیسی دارای محور NW-SE بوده که در اثر عملکرد گسل های معکوس زاگرس، زاینده رود و نجف آبادمتحمل بالا آمدگی شده است. شواهد دگرشکلی به صورت کوتاه شدگی در جهت NW-SE به همراه همگرایی مایل راستگرددر ساختارها و ریزساختارهای منطقه کاملا مشهود است.

پهنه برشی، ساختارها، ریزساختارها، برگواره ای، خطواره ای، همگرایی مایل راستگرد