علی محمد لطفی - کارشناس ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران
حسن زیاری - کارشناس ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران

خستگی عبارتست از پدیده شکست بر اثر تکرار، تغییر و تناوب دینامیکی بار که ممکن است حتی کمتر ازمقاومت نهایی استاتیکی آسفالت باشد. مقاومت خستگی یک مخلوط آسفالتی توانمندی مخلوط در مقابل بارهایخمشی تکراری بدون شکست است. اندازه گیری خصوصیات خستگی نمونه های مخلوط آسفالتی در محدوده هایترافیکی، آب و هوایی و شرایط محیطی مختلف اهمیت ویژه ای دارد و فرآیند مهمی در طراحی روسازی هایآسفالتی جدید می باشد. ترک خستگی یکی از مهمترین خرابی های روسازی می باشد که به دلیل افزایش بار وترافیک در جاده های ارتباطی و فرودگاه های کشور به وجود می آید که به طور کلی به دو گروه تقسیم می شوندکهعبارتند از ترک خستگی ناشی از تکرار بارگذاری به علت عبور وسایل نقلیه و ترک خستگی حرارتی ناشی از دما.برای بدست آوردن مقاومت خستگی، مدلهای مختلفی پیشبینی شده است که هر یک از این مدلها مزایا و معایبمخصوص به خود را دارند؛ که با توجه به شرایط ،یکی از این مدل ها می تواند به عنوان بهترین مدل انتخاب شود.

مخلوط آسفالتی، مدل های خستگی، کنترل تنش، کنترل کرنش