احمد اخلاصی - استادیار، دکتری معماری، دانشکدهی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
امیر لطفیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری تکنولوژی، دانشکدهی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و -صنعت ایران، تهران
شاهو همیلی - دانشجویکارشناسیارشد معماری تکنولوژی، دانشکدهی معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و -صنعت ایران، تهران

فرایند دموکراتیک شدن شدن فضاهای شهری با حضور تکنولوژی ارتقای کیفیت کنش اجتماعی شهروند ایرانی در جامعه ی ایران سازوکاری است که این مقاله در پی شناخت آن میباشد این شناخت از دو جهت مورد بررسی قرار میگیرد نخست مفهوم دموکراسی و عوامل شکل دهنده ی آن دموکراسی شهری و نحوه ی به وجود آمدن شهروند مسیول دوم فهم تکنولوژی به عنوان عاملی اساسی در فرایند تبدیل شدن فضای شهری به سیستمی تکنیکی -اجتماعی بدین منظور با استفاده از روش کیفی و با رویکردی تفسیر گرایانه به نگرش ها و فرایندهای شکل گیری شهروند مسیول در جامعه ی ایران پرداخته و مدل دموکراسی مشورتی هابرماس که مبتنی بر بحث و تبادل نظر و معاشرت است را معرفی می نماییم این مدل هماهنگ با مدل ایرانی اسلامی دموکراسی مبتنی بر جماعت میباشد در ادامه نقش تکنولوژی در تکوین سیستم اجتماعی تکنیکی و نحوه ی فرایند تاثیر گذاری تکنولوژی بر شکل گیری شهروند مسیول را با توجه به بحث اخلاق و مسیولیت مورد بررسی قرار میدهیم سپس با تعریف فضای عمومی و نحوه ی ارتباط افراد با آن این فضا را از دو جنبه ی حوزه عمومی نگرش هابرماس فضای در دسترس عموم و بحث تحرک شهری به بحث میگذاریم در نهایت با تعریف فضای دموکراتیک به عنوان فضایی شهری در حوزه ی عمومی که دارای ماهیت سیستم تکنیکی اجتماعی است به بسط مفهوم فضای دموکراتیک در جهت شکل گیری شهروند مسیول و توسعه و اعتلای کیفیت کنش اجتماعی شهروند ایرانی میپردازیم

تکنولوژی . فضای دموکراتیک. دموکراسی. سیستم تکنیکی. اجتماعی. کنش اجتماعی . شهروندی