ابوالفضل رفیع - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
مهدی شیری پور - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
سیدرفیع موسوی - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی

در حال حاضر در بسیاری از کشورهای جهان، مبانی نظری تهیه طرحهای توسعه، بر خلاف ایران بر چارچوب طرحهای راهبردی استوار است و جهت گیری اساسی طرح بر مشارکت مردمی و نهادهای مردمی و انطباق باخواستهای جامعه است . تغییر از معیارهای کاربری اراضی و فیزیکی به سمت مجموعهای از مولفههای اجتماعی،اقتصادی به زیست محیطی صورت گرفته و تغییر روش عوامل فنی به سمت عوامل سیاسی مشارکتی در طرح و سیاست و گرایش به سمت مدیریتگرایی و توجه به نهادهای محلی از تغییرات اساسی در مبانی نظری تهیه طرح های توسعه شهری کشورهای توسعه یافته بوده است که مبانی نظری نظام برنامه ریزی توسعه فراشهری)منطقه ای، ناحیه ای( و شهری ایران هنوز از آن کمتر بهره برده است و در مقاله سعی شده است با اشاره به سیر تکوینی برنامه- ریزی مشارکتی پرداخته شود و بنیانهای نظری برنامهریزی مشارکتی مورد ارزیابی قرار گرفته است و به تفصیل انواع مشارکت در برنامه ریزی ، اهداف مشارکت در برنامه ریزی و مزایای برنامه ریزی مشارکتی و الگوی شهروندان در فرایند توسعه شهری در متن مقاله مورد مطالعه قرار گرفته است.

برنامهریزی مشارکتی، توسعه شهری، نهادهای محلی