محمدعلی کاشفیکیوان - دانشجوی کارشناسی ارشددانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران غرب .
عاطفه دهقانتورانپشتی - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران غرب.
محمد مهدی گودرزی سروش - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان.

در سالهای اخیر توجه به رویکرد معماری مشارکتی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه موجب تغییر الگووارههای طراحی در معماری گردیده است. این حرکت با بررسی و تحلیل صحیح، سعی در کاستن از تاثیررویکردهای کاذب داشته و در جستجوی بهبود کیفی محیط مصنوع از طریق فهم اجتماعات، ارزشها و خواستهای ایشان می باشد. این رویکرد بیشتر مبتنی بر باورها، ارزش ها و نیازهای جمعی مشترک است که از طریق درک الگوهای رفتاری در یک اجتماع با ویژگی های معین و با تکیه بر عامل احساس جمعی تحقق می پذیرد. این پژوهش، به تحقق سرزندگی با استفاده از مولفههای تنوع، امنیت، احساس تعلق و هویت، به عنوان معیارهای ریشهای ایدهپردازی در طراحی معماری بهینه و سازماندهی فضاها و کاربریهای عمومی شهری و نحوه ارتقای این عوامل از طریق مشارکت عمومی، به مثابه عصاره فرهنگ اجتماع پرداخته است. دادههای این تحقیق بر اساس مشاهدات و پرسشنامه ارایه شده به جامعه آماری، می باشند. بر مبنای این دادهها تحلیلهای آماری برای سنجش میزان تنوع، امنیت، احساس تعلق و هویت، به عنوان شاخصهای سرزندگی و میزان همبستگی این شاخصها با مشارکت مردمی در طراحی، مورد بررسی قرار گرفته است. از طریق روند ذکر شده، راهکارهای بهینه بر اساس شرایط بومی برای ایجاد واستفاده از عنصر مشارکت برای ارتقای حس سرزندگی در مکانهای عمومی و فضاهای شهری ارایه شده و در انتها فرآیندی مشارکتی در شهرها برای افزایش کیفیت زندگی، پیشنهاد شده است

سرزندگی، تنوع، امنیت، احساس تعلق، هویت، طراحی مشارکتی