امکان سنجی ارتقای منظر و سرزندگی شهری در بدنه های فاقد نما از طریق ایجاد دیواره سبز عمودی از بعد زیست محیطی

امروزه با گسترش زندگی آپارتمانی رابطه انسان با طبیعت به میزان قابل توجهی قطع شده است و انسان همواره در تلاش است تا این خلاء بزرگ را با کشاندن گوشه هایی از طبیعت به محل زندگی خود پرکند. یکی از راهکارهای موثر در جهان دستیابی به اهداف توسعه پایدار، احداث دیوار سبز در شهرها می باشد. باتوجه به اینکه زمین برای ایجاد فضای سبز در شهرها کمیاب و بسیار گران می باشد لذا باید برای این کار از سطوح بلا استفاده مانند سقف و بام ها و رو و داخل دیوارها، تراس ها، بالکن ها، نمای ساختمان-ها و... استفاده کرد. فرضیه پژوهش حاضر بر این استوار است که فناوری دیوار سبز در صورت مناسب سازی، قابلیت ارتقای منظر و سرزندگی شهری را در ساختمان های فاقد نما(ضلع شرقی و غربی) از بعد زیست محیطی دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی مولفه-های دیوار سبز در تهران و تاثیری که بر سرزندگی و منظر شهری دارد می باشد. این تحقیق با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی در دو مرحله (به صورت گروه های کانونی و برداشت های میدانی به وسیله ی پرسشنامه توسط متخصصین) به صورت رو در رو با موضوع مواجهه شده است. بر اساس این تحقیق 5 محور اصلی برای توسعه دیوارهای سبز تعیین شد و با استفاده از میانگین و انحراف معیار سوالات بکار برده شده برای سنجش متغیرهای تحقیق به اولویت بندی آن ها پرداخته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که به ترتیب اهمیت محور زیست محیطی، ادراکی بصری، اجتماعی، فنی و اقتصادی از عوامل موثر در این مهم هستند. درنهایت طبق نتیجه گیری انجام شده پیشنهادات و راهکارهایی از قبیل : ارایه طرح هایی برای جلب استقبال بخش خصوصی به منظور سرمایه گذاری و تبلیغ دیوار سبز، توسعه زیرساخت های لازم، لوازم و تجهیزات مورد نیاز به طور گسترده و فروش آن، تعیین گونه های گیاهی سازگار به محیط شهری در مناطق مختلف اقلیمی و رویشی کشور ارایه گردید.

Keywords:

توسعه پایدار , طراحی پایدار , زیست محیطی , دیوار سبز , دیوار زیستی