بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه زخم انسانی درشهرستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان طی سالهای 1391 -1394

بیماری سیاه زخم، به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان بوده، که توسط باسیل گرم مثبت اسژور دار باسیلوس آنتراسیس ایجادمی شود و به دلیل کاربرد نظامی و بیوتروریسم و همچنین اجیاد مشکلات اقتصادی و سلامتی در صنعت دام و سلامت انسان از اهمیت خاصیبرخوردار است و این بیماری یک مشکل بهداشی در کشورهای در حال توسعه می باشد و کشور ایران و استان اصفهان نیز ابتلا به سیاه زخم در انسان مشاهده می شود که این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه زخم انسانی درشهرستانهای تحت پوشش دانشگاهعلوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان طی سالهای 1391 - 1394 صورت گرفت. مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که در آناطلاعات کلیه موارد شناسایی شده بیماری سیاه زخم طی سال های 1391 تا 1394 در استان اصفهان که توسط بخش های دولتی و غیردولتی گزارش شده جمع آوری و پس از ورود به کامپیوتر مورد تجزیه و تحلیل با نرم افزار spss19 قرار گرفت.و بررسی فراوانی و آزمونآماری کای دو بررسی شد. تعداد 117 مورد بیمار مبتلا به سیاه زخم طی سال های مورد مطالعه بررسی شد که بالاترین میزان بروز بیماری درسال 1393 و با میزان بروز 1.09 در یکصد هزار نفر و کمترین آن مربوط به سال 1391 با میزان بروز 0.34 در یکصد هزار نفر جمعیت بود47 درصد زن و 53 درصد مرد ، 25.6 ساکن مناطق شهری و 58.9 ساکن روستا بودند شهرستانهای سمیرم 18.8 درصد کل بیماران،فریدن17.94 درصد و فریدونشهر و بویین میان دشت هرکدام با 17.94 درصد کل بیماران استان را به خهود اختصاص داده اند. 54.7 درصد ابتلاا بیماران در فصل تابستان گزارش شده است. انجام مطالعه اپیدمیولوژی و تعیین مشخصه های بروز بیماری در مناطق می تواند در تصمیمگیری مدیران و مسیولین جهت برنامه ریزی هدفمند موثر باشد.و از آنجایی که بیشترین جمعیت مبتلایان در مناطق روستایی زندگی می کنند، باید ضمن جلب مشارکت های عمومی و همکاری بین بخشی برای کنترل و پیشگیری سیاه زخم به نقش بهورزان و خانه های بهداشت در کنترل بیماری تاکید شود

Keywords:

سیاه زخم , روند , اصفهان