پیشگیری از بروسلوز با استفاده از واکسن های مبتنی بر وکتورهای زنده و ایمن لاکتوکوکی

بروسلوز بیماری عفونی است که توسط باکتری بروسلا در حیوان و انسان ایجاد بیماری می کند. بروسلوز یکی از مهمترین بیماری های مشترک و قابل انتقال بین انسان و حیوان می باشد که از طریق تماس مستقیم با حیوانات آلوده و همچنین مصرففرآورده های لبنی غیر پاستوریزه به انسان منتقل می شود. به دلیل شیوع قابل تو قابل توجه جه بیماری بروسلوز در ایران و هزینه های اقتصادی در صنعت دام پروری، واکسیناسیون بهترین راهکار جهت کنترل بیماری محسوب می شود. واکسن هایی کهبه صورت تجاری در دسترس هستند، شامل سویه های زنده تخفیف حدت یافته بروسلا می باشند. مطالعات مختلفی در مورد آنتی ژن های بروسلا با استفاده از ادجوان های متفاوت و وکتورهای مختلف انجام شده است. اما همچنان شناسایی و استفاده از آنتی ژن های ایمونوژنیک بروسلا برای تولید واکسن های نوترکیب جدید عاری از معایب ناشی از واکسن های تخفیف حدتیافته موجود، ضروری به نظر می رسد. مطالعات قبلی در زمینه توسعه واکسن نوترکیب پیشگیری کننده بروسلوز با استفاده از ناقل های مختلف جهت بیان آنتی ژن های باکتری بروسلا بیشتر معطوف به اشرشیا کلی می باشد. مطالعه مروری حاضر درنظر دارد به ارزیابی ایمنی زایی لاکتوکوکوس لاکتیس به عنوان یکی از واکسن های زنده مخاطی، غیر بیماری زا و ایمن ، سیستم بیان کننده آنتی ژن های ایمونوژنیک و همچنین مزایای آن به عنوان کاندید جایگزین اشرشیاکلی بپردازد وچشمانداز استفاده از سیستم های تحویل آنتی ژن های ایمنی بخش بروسلا از طریق روش های مخاطی و با واسطه باکتری پروبیوتیک همانند لاکتوکوکوس لاکتیس را به عنوان یک استراتژی محتمل وامیدبخش جهت تولید واکسن دهانی بروسلا را تبیین کند

Keywords:

بروسلوز , بروسلا , لاکتوکوکوس لاکتیس , ایمنی زایی , واکسن دهانی , پیشگیری