زیبانه کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد باکتری شناسی دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد
عزیزاله ابراهیمی - استادیار میکروبیولوژی دانشگاه شهرکرد، دانشکده دامپزشکی
محمدرضا محزونیه - استاد میکروبیولوژی دانشگاه شهرکرد، دانشکده دامپزشکی

سالمونلاهای غیر تیفوییدی جزء عوامل بیماریهای مشترک شایع در اکثر نقاط دنیا از جمله ایران و طیور به عنوان مهمترین منبع آلودگی برای انسان از طریق غذا محسوب می شوند. سالمونلا اینتریتیدیس و سالمونلا تیفی موریوم، شایع ترین سالمونالاهای غیرتیفوییدیمحسوب می شوند و انواعی از آنها که بتوانند از سد pH اسیدی معده عبور کنند، احتمال جایگزینی بیشتری در دستگاه گوارش پیدا خواهند کرد. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت سالمونلاهای جداشده از طیور به pH اسیدی و همچنین حرارت بوده تا جدایه هایمقاوم مورد شناسایی قرار گیرند. به همین منظور پژوهشی در سال 1395 در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد انجام شد. در این پژوهش اثر pH اسیدی و حرارت، بر رشد 12 سویه سالمونلا اینتریتیدیس جدا شده از طیور، مورد ارزیابی قرارگرفت. به منظور اطمینان از خالص سازی سویه ها، تست های تاییدی بیوشیمایی انجام شد. جدایه ها در محیط L.B کشت و به کدورتلازم رسانده شد. مقدار 100 میکرولیتر از نمونه ها در محیط L.B با pH 5 / 2 تلقیح و ضمن انکوباسیون مجدد از نمونه ها در فواصل زمانی 0 ، 1 و 2 ساعت نمونه برداری شد. با تهیه رقت سری و کشت، باکتری های زنده شمارش شدند. برای تعیین مقاومت سویه هانسبت به حرارت، جدایه ها در محیط L.B با pH 5 کشت و پس از رشد در انکوباسیون به محیط L.B جدید % 10 منتقل و در دمای 55 درجه انکوبه شدند. در این مرحله نیز نمونه گیری و شمارش کلنی ها در زمان های 0 ، 1 و 2 ساعت انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که دو سویه از 12 سویه ) 66 / 16% ( نسبت به شرایط اسیدی مقاومت نشان دادند. به نظر می رسد که این دو جدایه مقاوم بهاسید نسبت به سایر موارد جداشده، احتمال خطر بیشتری برای انسان خواهند داشت. یک جدایه از 12 جدایه ) 33 / 8% ( نسبت به حرارت مقاومت نشان داد. سایر سویه ها نسبت به شرایط اسیدی و حرارت مقاومت یکسانی داشته و حساس بودند. میزان مقاومت به شرایط اسیدی و حرارت از نشانه های مطلوب جهت ارزیابی میزان ویرولانس باکتری سالمونلا می باشد.

سالمونلا، مقاوت به حرارت، مقاومت به اسید