بررسی داستان زن زیادی از منظر فرانقش میان فردی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 434

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ELSCONF04_142

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

Abstract:

زبانشناسی نقشگرا یکی از سه نگرش اصلی زبانشناسی نظری است که در آن نقش و معنا توامان در نظر گرفته می شوند. پژوهش حاضر از میان گرایش های مختلف این نظریه، نقشگرایی هلیدی را برگزیده است که سه نوع معنا را در بر میگیرد: فرا نقشتجربی، فرانقش میان فردی، و فرا نقش متنی. از این بین، در فرانقش میان فردی مطالعهی نگرش، جایگاه، فاصله اجتماعی، شخصیت بخشی و رابطه نویسنده با خواننده مد نظر میباشد. پژوهش حاضر تلاشی است در بررسی داستان کوتاه زن زیادی اثرجلال آل احمد با توجه به فرا نقش میان فردی از نظریهی نقش گرای هلیدی. در همین راستا، پس از تبیین مبانی این نظریه، ازمولفه های آن در تحلیل متن مورد مطالعه استفاده گردید و نتایج به صورت نمودارهای آماری به تصویر کشیده شد. نتایج حاصل نشان میدهد که بیشترین زمان به کار رفته در داستان کوتاه مذکور، زمان گذشته است ) 07 درصد(، و برای زمان آینده کاربردچندانی دیده نشد. استفاده از زمان گذشته می تواند نقش دانای کلی راوی را تقویت کرده و فاصله او تا واقعه و در نتیجه متن راحفظ کند و از این طریق راه را برای ارایه تحلیل از سوی او باز نماید. همچنین وجه خبری از سایر وجه ها بیشتر به کار رفته بود که گویای سبک روایی داستان می باشد. حضور وجه عاطفی در راوی زن نیز قابل توجه و مداقه است. وجه امری و زمان آینده به ندرت در داستان استفاده شده اند که مبین فاصله راوی داستان با ماجرا هستند. .

Authors

احسان مجیدی فرد

کارشناس ارشد زبان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی

منیره جلیلی

کارشناس ارشد زبان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد