بررسی گویش غربت (جوکی) در شرق مازندران

جوامع امروزی علاوه بر زبان معیار که زبان مشترک گروههای مختلف اجتماعی، سیاسی و... می باشد، و لهجه ها و گویش های گویند. یکی از انواع لوترها، لوتر کولیان می باشد. لوترا یا لوتر گوناگون محلی، از زبان گونه هایی بهره مند است که به آنلوتر کولیان با به کار گرفتن زبان رمزی در میان خود از سویی همبستگی و ارتباط گروهی و طبقاتی و صنفی خود را در میان اعضای قوم و صنف خود توصیف می کنند و از سویی دیگر نمی گذارند که راز و اسرار مگوی شخصی و جمعی شان در محیط کار و زندگی اجتماعی آشکار شود. از جمله ی این زبان ها زبان غربت )جوکی( می باشد که گویش کولیان شهرستان نکاء می باشد.هدف از انجام این پژوهش بررسی اصالت واژگان در این گویش و بررسی فرآیند های واژه سازی می باشد. پژوهش به صورت میدانی و کتاب خانه ایی صورت گرفته است. داده ها بر اساس پرکاربرد بودن شان در جداول واژگانی تنظیم و تدوین گشتند. با بررسی داده ها این نتایج حاصل شد که از میان فرآیند های واژه سازی، دو فرآیند قرض گیری و اختصار بیشترین کاربرد را به خوداختصاص داده اند. اما بیش از نیمی از واژگان این گویش اصیل بوده و از زبان معیار یعنی فارسی و از زبان تبری که زبان غالب جامعه می باشد وام گرفته نشده است. از بین مقولات واژگانی افعال از اصالت بیشتری برخوردارند و کمتر دست خوش تغییر و تحول شده اند. نظیر چنین پدیده ایی در سایر گویش ها نیز صادق می باشد.

Keywords:

زبان معیار , لوتر کولیان , زبان غربت , زبان رمزی , ساخت واژی , گونه ی زبانی