غلامعلی احمدی - دانشیار دانشگاه شهید رجایی
لیلا رضایی - دانشجوی دکتری دانشگاه شهید رجایی
مریم رضایی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات

پرداختن به آموزش بزرگسالان و مسایل آن از نیازهای اساسی جوامع بشری توسعه یافته و در حال توسعه است . این نیاز از یک سو، برخاسته از تغییر و تحولات سریع در دانش و فناوری و در نتیجه تغییر شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است که بزرگسالان در آن به سر می برند و از سوی دیگر، ناشی از ضرورت ارایه آموزشهای مداوم ضمن خدمت به شاغلان می باشد. درکشور ما توجه به بزرگسالان و نیازهای یادگیری آنها از اهمیت ویژه ایبرخوردار است، زیرا از یک سو،کمیت وکیفیت آموزشهای ارایه شده، پاسخگوی این نیازها نبوده است و از سوی دیگر، جمعیت جوان حدود بیست میلیونی کشور به زودی به جمعیت بزرگسال تبدیل می شوند و نیاز به آموزش مداوم دارند. یکی از نیازهای عمده در این آموزشها این است که درآنها، روشهای تدریسی به کار گرفته شود تا با نیازها و ویژگی های بزرگسالان شرکت کننده در این آموزشها متناسب باشند تا باعث نشوند دوره هایی که به شکل باز آموزی، آموزش حرفه ای، آموزش ضمن خدمت و غیره برگزار می شوند، بازده وکارآیی پایینی داشته باشند.بنابراین، یکی از ضرورتهای برگزاری این دوره ها، آشنایی مربیان با نظریه ها و راهبردهای تدریس مطلوب به بزرگسالان می باشد. این مقاله، با بررسی مبانی نظر ی موجود و راهبردهای ارایه شده درباره تدریس به بزرگسالان درصدد است به این نیاز مربیان پاسخ دهد.

آموزش،بزرگسالان،آموزش مداوم،توسعه یافته