روش ها و داروهای مختلف بیهوشی در گونه های متنوع پرندگان

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 27,094

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THVC15_143

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1387

Abstract:

بیهوشی عمومی به مسمومیت قابل برگشت سیستم اعصاب مرکزی و از دست رفتن هوشیاری و عدم پاسخ به تحریکات دردناک اطلاق می گردد . پرندگان بخاطر اینکه فاقد دیافراگم می باشند در نتیجه فعالیت های تنفسی آنها تحت کنترل عضلات ناحیه می باشد بنابراین در هنگام مقید کردن آنها باید به این نکته توجه داشت که آنها محکم نگه داشته نشوند بخاطر اینکه این امر موجب اختلالات تنفسی در آنها خواهد شد . همچنین بخاطر اینکه پرندکان استفراغ نمی کنند مسئله پرهیز غذایی در آنها تقریبا  رعایت نمی شود اما در بسیاری از پرندگان شکاری مسئله بالا آورده شدن مواد غذایی مشاهده شده است بنابراین به طور کلی می توان گفت پرهیز غذایی در گونه های که بیش از 1 کیلوگرم وزن دارند به مدت 12 ساعت و گونه های با وزن کمتر به مدت حدودا  3 تا 4 ساعت و گونه هایی با وزن کمتر از 100 گرم، هیچ گونه پرهیز غذایی در آنها داده نمی شود . همین طور به خاطر متابولیسم بالا در پرندگان در صورتی که پرهیز غذایی در آنها بطور بسیار طولانی انجام گرفته باشد، دچار هیپوگلیسمی شده و باید مایع درمانی صورت گیرد . تزریقات عضلانی در پرندگان را، می توان در عضلات سینه و ران انجام داد اما در عضله ران به بخاطر سیستم باب کلیوی همیشه مقداری دارو در کلیه تجزیه می گردد و عضله سینه نیز چون در پرواز پرندگان نقش بسزایی را ایفا می کند، تزریقات دارو در این ناحیه باعث اختلال در پرواز آنها می شو د . با این اوصاف به عنوان یک اصل می توان گفت که پرندگانی که پرواز می کنند ( پلیکان، درنا، لک لک، مرغ ماهی خوار، عقاب، قوش و ...) بهتر است دارو ها را در عضله ران و آنهایی که راه میروند ( مرغ و اردک خانگی ) تزریقات در عضله سینه انجام گیرد . بیهوشی استنشاقی در پرندگان نیز به علت مشاهده و دسترسی آسان به نای ( پشت زبان ) به راحتی امکان پذیر میباشد اما با این وجود در پرندگانی که وزنی کمتر از 100 گرم دارند این مسئله در آنها با مشکل روبرو خواهد شد و در نتیجه باید فرایند بیهوشی استنشاقی را با ماسک صورت و یا با قرار دادن آنها در محفظه بسته انجام داد . یک روش تناوبی استفاده از دارو های استنشاقی در پرندگان، کاتتر گذاری کیسه هوا و تجویز داروها از این مسیر میباشد . این روش در زمان انجام جراحی مختلف بر روی دهان و یا زمانیکه انسداد راههای هوایی وجود دارد بسیار موثر خواهد بود . با توجه به مطالب گفته شده در این بررسی سعی شده است به تمامی روش های استفاده از داروهای استنشاقی و تزریقی، داروهای بی حسی و آرام بخش ها به همراه دوز مصرفی آنها در گونه های مختلف پرندگان اعم از پرنده های شکاری، زینتی و خانگی اشاره شود .

Authors

فرج الله ادیب هاشمی

استادیار بخش جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

محسن وهار

دانشجوی سال ششم دکتری دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار