بررسی رابطه ی خود ارزشمندی و انگیزه پیشرفت با رویکردهای مطالعه (سطحی و عمیق)

خود ارزشمندی و انگیزه پیشرفت با رویکردهای مطالعه (سطحی و عمیق) انجام شد. بدین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی منظور 205 دانش آموز مقطع پیش دانشگاهی، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب شدند. روش این پژوهش پیمایشی از نوع همبستگی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه راهبردهای مطالعه مارتون و سالجو (1996-1976)، پرسشنامه خودارزشمندی کروکر و همکاران (2003) و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس ( 1970 ) استفاده شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تک متغیره و چند متغیره انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد همبستگی مثبت معناداری بین انگیزش پیشرفت و خودارزشمندی درونی با راهبرد مطالعه عمیق و همبستگی منفی معنی داری بین خودارزشمندی بیرونی با راهبرد مطالعه عمیق وجود دارد. نتایج نشان دهنده این است که همبستگی منفی معناداری بین انگیزش پیشرفت و خود ارزشمندی درونی با راهبرد مطالعه سطحی و همبستگی مثبت معنی داری بین خودارزشمندی بیرونی با راهبرد مطالعه سطحی وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج مشاهده شد که رویکرد مطالعه عمیق و سطحی توسط خودارزشمندی درونی و بیرونی و انگیزش پیشرفت پیش بینی می شود. در مجموع با توجه به نتایج حاصله و اهمیت رویکردهای مطالعه در یادگیری دانش آموزان، باید گفت توجه به اهمیت سازه هایی نظیر خود ارزشمندی و انگیزش پیشرفت در این ارتباط ضروری به نظر می رسد .

Keywords:

رویکردهای مطالعه , خودارزشمندی , انگیزش پیشرفت , دانش آموزان