رقیه جلیلی شاه منصوری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه اقتصاد، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مهدی بصیرت - گروه اقتصاد، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

اقتصاد دانان اظهار می کنند که هر چه فرد سرمایه گذاری بیشتری در زمینه سلامت خود داشته باشد، احتمال این که دوران سلامت وی بیشتر شود و در نتیجه کار و درآمدش بیشتر باشد، افزایش خواهد یافت(صباغ کرمانی، 1385 ). همچنین آموزش و درآمد سرانه، دو عامل مهم بیان کننده اثر نابرابری درآمد بر سلامت می باشند که باعث بهبود سلامت از طریق کاهش نابرابری درآمد می گردد. لذا افزایش امید به زندگی، تمایل به پس انداز را در میان مردم افزایش می دهد. بنابراین با توجه به این مسیله، هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین اثر نابرابری درآمد، آموزش و رشد اقتصادی بر شاخص سلامت ( امید به زندگی در بدو تولد) در منتخبی از کشورهای در حال توسعه با سطوح توسعه یافتگی متفاوت (سطح توسعه یافتگی بر اساس شاخص توسعه انسانی بین 0/69 تا 0/3) طی سال های 2014-1980 می باشد. براساس نتایج پژوهش برای کشورهای در حال توسعه، بین متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و آموزش با متغیر سلامت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، و بین نابرابری درآمد با متغیر سلامت رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

فقر، امید به زندگی (شاخص سلامت) کشورهای در حال توسعه، روش تخمین زن گشتاور تعمیم یافته (GMM)