تحلیلی بر روش های نوین زیست فناوری تولیدمثلی در نشخوارکنندگان کوچک

مشکلات تولیدمثلی و ناباروری از جمله مشکلاتی عدیده ای هستند که سالهای سال ذهن انسان امروزی را معطوف خود کرده است . این مشکلات که باعث ایجاد خسارات اقتصادی بسیار زیادی می شوند، محققان و متخصصان را وادار به تلاش جهت رفع آنها نموده و در نتیجه کشف روشهای گوناگونی برای درمان آنها را نیز در پی داشته است . از جمله روش های نوین درمان و یا رفع مشکلات تولیدمثلی استفاده از روشهای " زیست فناوری " یا بیوتکنولوژی است . روشهایی مثل " آی وی اف / آی وی ام " ، انتقال هسته، کلونینگ و ... از جمل ه این روشها می باشند . نشخوارکنندگان کوچک مدل خوبی برای گسترش و بسط این روشها و فن آوری ها بوده و بنابراین عجیب نیست که اولین حیوان در بین گونه های اهلی که با استفاده از انتقال هسته سلول سوماتیک شبیه سازی شد یک گوسفند بود . پیشرفت های اخیر در زمینه زیست فناوری تولید مثلی در نشخوارکنندگان کوچک بهبود روش هایی برای تولید آزمایشگاهی جنینها، تلاشهایی بر روی کاشت و پیوند سلولهای بنیادی اسپرم ساز یا همان اسپرماتوگونی ای تمایز نیافته، تولید آزمایشگاهی جنین با کمک " آی وی اف / آی وی ام " ، تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم، انتقال هسته و یا بهبود در انتخاب اووسیت و تکنیکهای رسیدن ( مچوریشن ) و سیستم های اولی ه کشت جنین را امکان پذیر کرده است . هرچند که هنوز تولید آزمایشگاهی جنین به سبب عوامل محدود کننده متعدد که هر مرحله از پروسه را تحت تاثیر قرار می دهند، موثر نیست . تولید آزمایشگاهی جنین با استفاده از هریک از تکنینکهای یاد شده نیازمند دستکاری های پایه ای مثل انتخاب و برداشت اووسیت، آی وی ام، فعال سازی اووسیت، آی وی سی تخم ها ( زیگوت ه ا ) یا جنین های احیا شده به یک سطح مشخص، قبل از اینکه آنها به داخل رحم یک دریافت کننده همزمان شده، منتقل شوند، است . در جنس نر یکی از جدیددترین پیشرفت ها در زیست فنآوری تولیدمثلی، در انتقال سلول های بنیادی اسپرم ساز و نیز استفاده از سلولهای بنیادی مختلف جهت تولید اسپرم در آزمایشگاه است . در این مقاله سعی شده علاوه بر معرفی روش های مختلف زیست فناوری تولید مثلی و کاربردهای آنها، کاستیهای هر یک از آنها نیز بررسی شود .