رضا جهانشاهی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی دانشگاه علامه طباطبایی

این پژوهش به بررسی سه مفهوم خودکارآمدی وشادکامی و تاب آوری پرداخته است. پژوشگران خودکارآمدی را به درکفرد از مهارتها و توانایی هایش در انجام موفقیت آمیز عملکردی شایسته تعریف کرده اندو شادکامی نیز مفهوم وسیعیاست که تجربه هیجان های مطلوب،سطوح پایین هیجان های منفی و رضایت از زندگی را در بر می گیرد و خودتاب آورینیز سازوکار ذاتی خود اصلاح گری انسان است. در این مقاله به این موارد پرداخته شده است که ابعاد خودکارآمدی کدامموارد خواهند بود، منابع اطلاعت درباره باورهای خودکارآمدی کدام هستند، تاثیر زمینه های فرهنگی و اجتماعی روی باورهایخودکارآمدی چگونه خواهد بود و همچنین به ارایه نظریه های شادکامی پرداخته شده و ویژگی های افراد تاب آور و افراد باخودکارآمدی بالا و پایین بررسی شده است. روش کار این پژوهش از نوع کتابخانه ای است وبررسی نتایج مقالات و پایاننامه هایی که در این زمینه کار شده است نشان می دهد که سه مفهوم خودکارآمدی و شادکامی و تاب آوری با هم رابطهمعنی دار و مثبتی دارند.

خودکارآمدی، شادکامی، تاب آوری