زهرا ابراهیمی راویزی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان. سیرجان. ایران - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان. سیرجان. ایران
الهام دهیادگاری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان. سیرجان. ایران - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان. سیرجان. ایران

هدف اساسی از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی سلامت محوربه شیوه گروهی بر روان رنجورخویی دردانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر بابک در سال 1394 بوده است.پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه دانش آموزان دخترمقطع متوسطه شهربابک در سال تحصیلی 1394-1395 بوده است. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان دختری که در پیش آزمون در پرسشنامه های نیو کاستا و مک کری (1991) در مولفه در مولفه روان رنجور خویی نمره بالا کسب کرده بودند انتخاب و بصورتتصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت مداخله آموزش سبک زندگی سلامت محور که براساس نظریهسبک زندگی ارتقا دهنده سلامت و سایر دیدگاه های سبک زندگی (کرتیس، 2002؛ کاتلر و آرمسترانگ، 2002؛ سارافینو، 2006؛ والش،(2011) و در 6 بعد جسمانی و روانی تدوین گردیده بود به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله را دریافتنکردند. نتایج پس آزمون با روش تحلیل کوواریانس حاکی از این بود که اجرای مداخله سبک زندگی سلامت محور باعث کاهش معنادارروان رنجورخویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید.

سبک زندگی سلامت محور، روان رنجور خویی