سیدعلی احسان خواه

برخی از فقیرترین افراد دنیا یعنی کشاورزان بومی روستانشین می با شند که با درآمدی ناچیز در کشورهای در حال تو سعه به سرمیبرند. از 2 / 1 میلیون نفر که در فقر مطلق بسر می برند، 5 / 1 درصد از آن ها مستقیما از طریق کشاورزی امرار معاش می کنند. مشکلاتاقتصادی به طور فزاینده ای به این افراد فشار می آورد زیرا حقوق مالکیت معنوی ملی و بین المللی این امکان را به شرکت های زیستفن آوری داده تا از گیاهان دارویی و مواد خام و نیز منابع ژنتیکی موجود در گیاهان دارویی را استخراج نمایند . قبلا بسیاری از دانه هایکشاورزی آزاد انه در اختیار کشاورزان قرار داشت اما امروزه در کشورهای در حال توسعه ، شرکت ها دانه های مزبور را با احتساب سود بهآن ها می فروشند. این شرکت ها ، که عمدتا از کشورهای در حال توسعه می با شند، از گونه های خاصی از گیاهان یا ژن خا صی ازمحصولات که در کشورهای در حال توسعه کشت می شود مثل برنج بسمطی ، ارزن، سیب زمینی شیرین ، نشاسته ، غذاهای کره ای ولوبیا زرد عمال تصدی می نماید. به طور مشابه ، شرکت های دارویی به دنبال یافتن راه و حل های سنتی در کشورهای در حال توسعهمی باشند و محصولات دا رویی جدید و مجوز خرید و فروش این محصولات را فراهم آورده و با کشیدن سود روی آن ها به کشورهای دیگرمی فروشننند. بدون اینکه هیچگونه پاداشننی برای جوامع آغازکننده و تولید کننده اولیه این گیاهان در نظر گیرند. این پدیده به سرقتزیستی معروف است این ا صطلاح به طور مفصل تشریح شده است. پدیده سرقت زیستی تاثیر عمیقی بر حقوق مالکیت معنوی درکشورهای در حال توسعه نداشته است.

بیوتکنولوژی، تنوع زیستی، حقوق مالکیت معنوی