رابطه بین پنج مقیاس مرکب هوش هیجانی و امیدواری با کیفیت زندگی معلولان جسمی- حرکتی مرکز آموزشی و نیکوکاری توان یابان شهر مشهد

پژوهش حاضر به رابطه بین پنج مقیاس مرکب هوش هیجانی (درون فردی، بین فردی، مدیریت استرس، توان سازگاری و اجتماعی)و امیدواری با کیفیت زندگی معلولان جسمی- حرکتی مرکز آموزشی و نیکوکاری توان یابان شهر مشهد پرداخته است. این پژوهشاز نظر هدف در زمره پژوهش های بنیادی محسوب می شود و با استفاده از روش تحقیق همبستگی انجام خواهد شد. در پژوهشحاضر جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی - حرکتی مرکز آموزشی و نیکوکاری توان یابان شهر مشهد به تعداد 130 نفر میباشند. در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن کلیه معلولین جسمی - حرکتی مرکز آموزشی و نیکوکاری توان یابان شهر مشهد با توجهبه نمونه گیری تصادفی با استفاده از جدول مورگان تعداد 97 نفر انتخاب شدند. به این صورت که پس از تعیین نمونه پژوهش، پژوهشگر به صورت فردی پرسشنامه های کیفیت زندگی 36 سوالی (SF-36)، امید میلر (MHS) و هوش هیجانی بار-آن (EQ-i) را توزیع کرده و و از آزمودنی خواسته شد که صادقانه به سیوالات پاسخ دهد. در تحقیق حاضر جهت تجزیه و تحلیل داده ها ازآمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. شاخص های آماری توصیفی مورد استفاده عبارتند از: جداول فراوانی، درصد، میانگین و ترسیم نمودارها جهت عینی تر شدن نتایج بدست آمده، از طرفی به منظور اثبات یا رد فرضیه های تحقیق از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید و در کلیه تجزیه و تحلیل های آماری این پژوهش از نرم افزار spss-22استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پنج مقیاس مرکب هوش هیجانی و امیدواری قدرت پیش بینی کیفیت زندگی معلولجسمی- حرکتی را دارند.

Keywords:

پنج مقیاس مرکب هوش هیجانی , امیدواری , کیفیت زندگی و معلول جسمی- حرکتی