عبدالرضا محمد حسین زاده - دانشیار دانشکده حقوق و الهیات دانشگاه شهید باهنر کرمان

می دانیم که عیب یکی از عوامل فسخ نکاح دایم می باشد اما با مراجعه به کتب فقهی معروف مشخص می گردد که غالبا فقهاتعدادی امراض خاص با دسته بندی ویژه را موجب ایجاد حق فسخ برای طرفین عقد نکاح می دانند و اختلاف آنها معدود و محدود می باشد.بدین شکل که برخی عیوب مشترک را بیش از یک عیب نمی دانند و بعضی از فقها بیماری های دیگری را نیز از مصادیق عیوب موجب فسخبرشمرده اند، مشهور فقها جواز فسخ و برهم زدن نکاح را موکول به وجود نص مستند نقلی حاکی از تجویز شارع می دانند و جایگاهی برایتوجیهات عقلی و ملاحظات اجتماعی و استدلالات مبتنی بر مصلحت و قیاس و استحسان قایل نیستند.به نظر می رسد باید طی یک بررسی دقیق در موضوع عیوب مجوز فسخ نکاح مشخص شود که آیا این تعداد امراض خاص و اینشکل دسته بندی می تواند برای هر عصری قابل قبول باشد یا اینکه باید ملاک آن را کشف کرد و به دیگر موارد تعمیم بخشید یا در سایهپیشرفت علمی و رفع عیب حق فسخ را نیز منتفی تلقی نمود چرا که بسیاری از امراض و عیوب در گذشته لاعلاج بوده اند در حالی که در اینزمان می توان آنها را معالجه نمود در نتیجه با معالجه ف حذف این بیماری ها، این عیوب از موضوعیت حکم خارج می شوند و از طرفیبیماری های نوپدید دیگری اضافه شده که چه بسا برخی مهلک تر از عیوب منصوصه مجوز فسخ نکاح می باشد بنابراین باید با کشف ملاکنسبت به تعمیم آن به موارد و مصادیق عیوب مستحدثه اقدام نمود.

عیوب فسخ نکاح، عیوب لاعلاج، انحصار عیوب، عیوب مستحدثه