طیبه شریفی - استاد راهنما
داریوش جلالی - استاد مشاور
فاطمه فتحی پور

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر بهبود مسیولیت پذیری، و خود کنترلی دانش آموزان دختر متوسطهدوم شهرستان فارسان به مرحلهی اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهرستان فارساندر سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای تعداد ۱۵۰ دانش آموز انتخاب شدند و سپس ۳۰ نفر که نمره آنان از پرسشنامه مسیولیت پذیری یک انحراف معیار پایین تر بود انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵نفر) منسوب شدند. گروه های آزمایش و کنترل طی دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه های مسیولیت پذیری (کردلو، ۱۳۸۹ وخود کنترلی (تانجی ۲۰۰۴) را تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش طی ۹ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای واقعیت درمانی به شیوه گلاسر را دریافتکردند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که ارایه واقعیت درمانی بر روی افزایش میانگین نمرات مسیولیت پذیری و خود کنترلیدانش آموزان موثر بوده است (P<۰/۰۵) نتیجه گیری شد که ارایه واقعیت درمانی بر روی بهبود متغیرهای پژوهش موثر بوده است.

واقعیت درمانی، مسیولیت پذیری، خود کنترلی