محمدعلی داوریار - استادیار گروه حقوق، فقه و حقوق اسلامی،دانشگاه پیام نور مرکز مشهد، خراسان رضوی، ایران
فرزانه فریدانی - دانشجوی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی تربت حیدریه، خراسان رضوی، ایران

سستی بنیان خانواده و کاهش مهر و محبت در خانه و در بین اعضای آن موجب افزایش طلاق می شود. طلاق هر چند که در هنگام ضرورتتجویز شده است ولی در صورتی که با تمهیداتی همراه نباشد، موجب آسیب های بسیاری می گردد. به خصوص هنگامی که زنان با طلاق،خانواده را ترک میکنند یا به زور و جبر از خانه بیرون رانده می شوند بدون آنکه امکانات مناسب را برای ادامه زندگی داشته باشند و ازحمایتی بهره مند شوند. امروزه از جمله مهمترین دغدغه های زنان و حتی جامعه، در رابطه با وضعیت زنان مطلقه ای است که با وقوع طلاق،عمدتا از هیچ منبع مالی بهره مند نبوده و با فقر اقتصادی روبه رو می شوند. بیمه به عنوان زاده ی مقتضیات زندگی در مقابل نگرانی ها، قرارگرفته و موجب تسکین خاطر شده است. یکی از راهکارهای جدید برای حل نگرانی فقر مالی زنان مطلقه با تمسک به بیمه، بکارگیری نهادنوظهور بیمه ی طلاق است. بیمه ی طلاق در ماهیت حقوقی خود می تواند به دو صورت توجیه گردد: نخست، یکی از اقسام بیمه های مستقلاز انواع بیمه های اشخاص باشد. دوم، یک نوع بیمه ی عمر در صورت حیات مشروط به طلاق باشد. براساس الزامات دینی، اسنادی (بین المللیو داخلی) و عرفی نیز، دولت باید از طریق بیمه های اجتماعی یا راهکارهای حمایتی از این نوع بیمه ها حمایت نماید که به دو صورت قابلتصور است؛ نخست، قرار گرفتن دولت به عنوان بیمه گر و دوم، قرار گرفتن دولت به عنوان بیمه گذار. طلاق نباید از نوع رجعی باشد مگر اینکهعده سپری شده باشد و همچنین طلاق نباید از سوی زوجه تقاضا شده باشد مگر در زمانی که زندگی غیر قابل تحمل بوده یا زوج غایبمفقودالاثر باشد. همچنین زوجه نباید ملی یا شاغل باشد و در صورت ازدواج مجدد نیز، سرمایه ی پرداختی از سوی بیمه گر قطع خواهد شد.

بیمه، تامین اجتماعی، طلاق ، زنان مطلقه، زوج، زوجه