تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر خودتنظیمی تحصیلی و جهت گیری هدفی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش واقعیتدرمانی بر خودتنظیمی تحصیلی و جهت گیری هدفی دانش-آموزان انجام گرفت. پژوهش حاضر به لحاظ هدف پژوهشی از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه آزمایشی که با طرحپیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. از بین دانش آموزان دختر دبیرستان نمونه دولتی مطهره متوسطه اول منطقه تبادکان مشهد، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه هدفمند به عنوان نمونه مورد تحقیقانتخاب گردید. داده ها به کمک پرسشنامه های خودتنظیمی تحصیلی بوفارد و جهت گیری هدفی حیدری جمع آوریشد. سپس گروه آزمایش در جلسات گروهی واقعیت درمانی شرکت کردند. در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ایرا دریافت نکرد و پس از پایان جلسات پس آزمون اجرا شد. سپس با استفاده از تحلیل کوواریانس یافته های بهدست آمده از طریق نرمافزار SPSS-21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزشواقعیت درمانی به طور معناداری باعث افزایش خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان شده و بر جهت گیری هدفی نوعتسلط گرایش و عملکرد اجتناب تاثیر مثبت داشته اما بر جهت گیری نوع اجتنابی تسلط و عملکرد گرایش تاثیرنداشته است.

Keywords:

واقعیت درمانی گروهی , خودتنظیمی تحصیلی , جهت گیری هدفی