محسن ذوالقدر - استاد دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر همدان (استاد راهنما)
مهلا مرادی - دانشجوی کارشناسی پیوسته دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر همدان
زهرا ماله میر - دانشجوی کارشناسی پیوسته دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر همدان

این پژوهش، شیوه های فرزندپروری از دیدگاه اسلام و روانشناسی را بررسیمی کند؛ تا به عوامل موثر در تربیت از جمله خانواده ها و پدر و مادر درراستای تربیت فرزند صالح و سالم از نظر روانی، جسمانی و... کمک کند ودر پی این است که روش های مطرح شده در اسلام و روانشناسی را، با هممقایسه کند؛ تا خانواده ها بتوانند بهترین روش را انتخاب کرده و به کارگیرند.فرزندپروری، شیوه های خاصی است که هر خانواده در دوران کودکی،برای تربیت فردی- اجتماعی فرزند خویش به کار می گیرد.از دیدگاه اسلام و روانشناسی فرزندپروری دراصل به عهده خانواده است.اسلام روشهای کاربردییرا برای تربیت فرزند در اختیار خانواده ها قرار می دهد که شامل: روشعادلانه، روش عملی و روش دوستیابی می شود. در روانشناسی نیز چهار الگویرفتاری مشخص شده است که عبارتند از سبک های: مقتدرانه، سهل گیرانه،مسامحه کارانه و مستبدانه. این نتیجه حاصل می شود که سبک مقتدرانهنزدیکترین سبک به سبک های پیشنهادی اسلام و بهترین سبک برای فرزندپرویاست. محققان در این پژوهش از روش کتابخانه ای استفاده کرده اند و در پیپاسخگویی به این پرسش هستند که: آیا می توان بهترین سبک فرزندپروری ازدیدگاه اسلام و روانشناسی را یافت که این سبک مورد تایید هردو مکتبباشد هدف این پژوهش، معرفی بهترین سبک به والدین برای دستیابی راحت بههدفشان یعنی تربیت فرزند صالح و سالم است.

تربیت، فرزندپروری، نقش خانواده در فرزندپروری، فرزندپروری در اسلام، فرزندپروری در روانشناسی