بررسی صلاحیت شخصی اطفال در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

کودکی دوران پایه گذاری شخصیت انسان است و سلامت روانی و جسمانی انسان بستگی شدید به چگونگی گذران این دوران دارد. رشدنایافتگی جسمانی و عقلانی کودک، ایجاب می کند قانونگذار حمایت های خاص از او به عمل آورد.فلسفه پیش بینی نهادهای قضایی خاص اطفال بزهکار، حمایت از آن ها در قبال آثار نامطلوب فرآیند دادرسی کیفری است. توضیح آنکه درگیرکردن نوجوانان در فرآیند دادرسی بزرگسالان ممکن است برای آن ها آسیب ساز باشد. این آسیب ها هم ممکن است جنبه روانی- عاطفی داشته باشد و هم جنبه حقوقی. لذا به منظور اجتناب از آسیب و یا محدود کردن آسیب، ایجاد نهادهای قضایی خاص، با توجه به توصیه موکد اسنادبین المللی، از اهمیت برخوردار است. این نهادها باید وضعیت آسیب پذیر و حساس اطفال را مد نظر قرار داده، علاوه بر آن تضمینات بنیادینمربوط به دادرسی را برای آنان تامین نمایند. اساس کار این نهاد ها بنابر توصیه مقررات پکن بر شفقت و قاطعیت مبتنی است. این پژوهش بهبررسی تحولات قانون آیین دادرسی کیفری در باب صلاحیت مرجع صالح رسیدگی به جرایم اطفال می پردازد. این تحقیق مبتنی بر مطالعاتکتابخانه ای و به روش توصیفی است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 به عنوان یک قانوننسبتا پیشرفته و مترقی در مقایسه با قوانین سابق تلقی نمود.

Keywords:

اطفال , دادگاه صالح , صلاحیت شخصی , قانون آیین دادرسی کیفری