نسیم دمرچلی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
علیرضا کاکاوند - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
محمدرضا جلالی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین

هدف پژوهش تعیین ارتباط اضطراب اجتماعی و اختلال بدریخت انگاری بدن با میانجی گری ترس از ارزیابی مثبت و منفی بود. روشپژوهش توصیفی و دارای الگوی همبستگی بود که در آن از رویآورد مدلیابی معادلات ساختاری بهره گرفته شده است. جامعه آماریشامل دانشجویان دختر مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد بود که در سال تحصیلی 95 - 1394 در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین مشغول به تحصیل بودند. در این پژوهش ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 1000 نفر از دانشجویان به پرسشنامه های مورد نظر پاسخ دادند و سپس با استفاده از روش نمونه گیری قضاوتی هدفمند 218 نفر به عنوان نمونه نهایی برگزیده شدند.ابزار پژوهش مقیاس های ارزیابی فراشناخت بدشکلی بدن ربیعی و همکاران (1390)، هراس اجتماعی کانور و همکاران (2000)، ترساز ارزیابی منفی- فرم کوتاه لری (1983) و ترس از ارزیابی مثبت ویکز و همکاران (2008) بود. داده های آزمودنی ها با استفاده از تحلیلمسیر، تحلیل عاملی تاییدی، آزمون مدل اندازه گیری و آزمون مدل ساختاری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ترس از ارزیابیمثبت و منفی به طور همزمان، ارتباط بین اضطراب اجتماعی و اختلال بدریخت انگاری بدن را میانجی گری می کنند. همچنین، اثرمستقیم اضطراب اجتماعی بر ترس از ارزیابی مثبت، ترس از ارزیابی منفی و اختلال بدریخت انگاری بدن مورد تایید قرار گرفت. بنابراین،مداخلاتی که ترس از ارزیابی های مثبت و منفی را به عنوان مولفه های مرکزی اضطراب اجتماعی مورد هدف قرار دهند، می توانند بهمتوقف کردن رشد نشانه های اختلال بدریخت انگاری بدن کمک کنند.

اختلال بدریخت انگاری بدن، اضطراب اجتماعی، ترس از ارزیابی مثبت، ترس از ارزیابی منفی