بررسی رابطه بین ترحم به معلولین جسمی (جسمی حرکتی، حسی و احشایی) و توانمندسازی آنها (مورد مطالعه: معلولین جسمی تحت پوشش سازمان بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد)

توانمندسازی فرایندی است که نتیجه نهایی آن خروج معلولین از چرخه فقر و رسیدن به خوداتکایی و خودکفاییو پیوستن به جریان اصلی زندگی است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر ترحم بر توانمندسازی معلولین جسمی(جسمی حرکتی، احشایی، حسی) در سازمان بهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد می باشد. روش انجام تحقیقبه صورت پیمایشی است که از پرسشنامه توام با مصاحبه حضوری جهت گردآوری داده ها استفاده شده است.جامعه آماری این تحقیق شامل تمام معلولین جسمی (جسمی حرکتی، احشایی، حسی) تحت پوشش سازمانبهزیستی استان کهگیلویه و بویراحمد (به تفکیک هر شهرستان) می باشد که بالغ بر 10189 نفر می باشند. و بااستفاده از فرمول کوکران حجم نمونه تحقیق 370 نفر می باشد و از نمونه گیری خوشه ای بین هشت شهرستان(هشت خوشه) استفاده کرده ایم. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزارهای SPSS21 و AMOS19 صورتگرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهند که ترحم بر توانمندسازی معلولین جسمی تاثیر منفی دارد و هر چه بهمعلولین به طور دلسوزانه برخورد و رفتار شود، توانمندی آنها پایین تر می آید.

Keywords:

ترحم , توانمندسازی , معلول , معلولین جسمی , استان کهگیلویه و بویراحمد