بررسی تطبیقی قاعده صلاحیت بر صلاحیت در حقوق داوری تجاری بین المللی ایران و انگلیس

امروزه داوری بخشی جدایی ناپذیر حقوق تجارت بین المللی را تشکیل می دهد و در دعاوی بین المللی، شیوه منحصر بفرد حل وفصل اختلافات تجاری بین المللی است و امتیازاتی از قبیل سرعت در رسیدگی، ارزان بودن، تخصصی بودن و محرمانه بودن رسیدگیباعث بسط و گسترش آن در مجامع داخلی و بین المللی شده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تطبیقی با هدف بررسی قاعده صلاحیت بر صلاحیت در حقوق و قوانین داوری تجاری داخلی و بین المللی ایران و حقوق و قانون داوری 1996 انگلیس و در سایر اسناد ومقررات بین المللی بررسی شده است. همچنین در پژوهش حاضر اقدام به مطالعه ضرورت، اهمیت و جایگاه قاعده مذکور در داوری تجاریبین المللی گردیده است. لذا برای انجام این مهم پژوهشگر از کتب، مقالات و همچنین تحقیقات انجام یافته در این زمینه از طریق روشفیش برداری تلاش به گردآوری اطلاعات مقتضی نموده است. نتایج حاصله از پژوهش حاضر نشان دهنده آن است که در قانون داوریداخلی ایران قاعده فوق الذکر به رسمیت شناخته نشده و مطابق ماده 461 قانون مدنی این دادگاههای دولتی هستند که در صورت بروزاختلاف بین طرفین در خصوص قرارداد داوری به آن رسیدگی و اظهار نظر می نماید. این قاعده در قانون داوری تجاری بین المللی ایرانکه در سال 1378 تصویب شده، مورد شناسایی قرار گرفته است و با وجود یک عامل بین المللی در بین طرفین داوری این قانون در روابطآنها حاکم خواهد بود. همچنین در انگلیس قبل از قانون داوری 1996 این قاعده شناخته شده نبود لیکن با تصویب این قانون هم درداوری های داخلی و هم بین المللی هر دو قابل اجرا است.

Keywords:

داوری , داوری داخلی , داوری بین المللی , قانون داوری و قاعده صلاحیت بر صلاحیت