وجیهه سعادت - کارشناس ارشد مدیریت دولتی – منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی
زهرا اسکندری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی – بازاریابی، دانشگاه تهران

عصر حاضر را می توان عصر رقابت روزافزون سازمانها بر سر منابع محدود نامید. سازمانهای امروزی عمیقا به این آگاهی رسیده اند که استعداد نیروی انسانی، منبعی است گرانقدر که چنانچه به نحوی استراتژیک اداره شود ، حداکثر بازگشت سرمایه را به همراه دارد. بدیهی است بهره مندی از مزایا و منافع استعدادهای نیروی انسانی، مدیریتی صحیح و حساب شده را می طلبد و این خود یکی از چالشهای بزرگ و پیش روی سازمانهاست.مدیریت استعداد به عنوان سیستم شناسایی، استخدام، پرورش، ارتقا و نگهداری افراد مستعد، با هدف بهینه سازی توان سازمان به منظور تحقق نتایج کسب و کار، مطرح شده است. به عبارتی دیگر مدیریت استعدادها اشاره به فرآیندی دارد که طی آن، استعدادهای انسانی سازمان برای تصدی مشاغل و مناصب کلیدی آن در آینده، شناسایی شده و از طریق برنامه ریزی های متنوع آموزشی و پرورشی برای تصدی این مشاغل آماده می شوند.با توجه به ضرورت بکارگیری مدیریت استعداد در همه سطوح و بخشهای سازمان به منظور آزاد سازی ظرفیت بالقوه منابع انسانی موجود و جهت دهی و هدایت استعدادها در راستای دستیابی به دستاوردهای مورد انتظار در این پژوهش برآن شدیم تا به مرور مفهوم مدیریت استعداد و موضوعات مرتبط با آن بپردازیم .

سازمان ، استعداد ، مدیریت استعداد