بررسی آلودگی تجربی بیماری لکه سفید (WSD) از طریق خوراکی،غوطه وری و تزریقی در مراحل مختلف رشد میگوی سفید هندی Fenneropenaeus indicus

عامل ویروسی بیماری لکه سفید میگو در دو دهه اخیر بیشترین خسارات اقتصادی به صنعت میگوی جهان وارد کرده است، از سال 1380 تاکنون با دو بار شیوع در مزارع پرورشی کشور باع ث میلیونها دلار زیان شده است، یکی از راههای مقابله با ویروس تولید میگوهای مقاوم به این بیماری (SPR) ولی در این زمینه اطلاعات پایه کمی موجود است و اولین قدم دراستراتژی تولید میگوی SPR تعیین روشهای مناسب و مرحله مناسب مواجهه میگوها با ویروس به منظور انتخاب ژنتیکی است . در این مطالعه مراحل مختلف رشد میگوهای سفید هندی F. indicus با سه روش خوراکی،غوطه وری و تزریقی با ویروس لکه سفید مواجه شدند . نتایج نشان داد که تا مرحله PL30 هیچگونه تلفاتی ایجاد نمی شود، اما در سایر مراحل مشخص شد که مواجهه با ویروس از طرق تزریقی و غوطه وری در طی 10 روز باعث تلفات %100 میگوها می شود ولی در روش خوراکی پس از 20 روز از مواجهه با ویروس حداقل %5 میگوها زنده می مانند . از طرفی مشخص شد تلفات در روش تزریقی یک روز و در روشهای خوراکی و غوطه وری به ترتیب 3 و 4 روز پس از مواجهه با ویروس شروع می شود