شناسایی بیماری های ویروسی هپاتوپانکراس میگوی سفید هندی پرورشی در ایران از طریق آسیب شناسی بافتی

هپاتوپانکراس در میگو های پنائیده در قسمت سفالوتوراکس قرارگرفته و حجم عمده آن را تشکیل میدهند . درسخت پوستان هپاتو پانکراس عضو اصلی مسئول جذب و ذخیره مواد غذایی هضم شده می باشد . هپاتوپانکراس میگو نیز همانند سایر اندام های دیگر تحت تاثیر برخی عوامل بیماریزای ویروسی قرار می گیرند . از میان بیماری های ویروسی که هپاتو پانکراس میگوی سفید هندی را تحت تاثیر قرار میدهند می توان به MBV و HPV اشاره کرد . نمونه های مورد نیاز برای آزمایش آسیب شناسی بافتی از مرکز تکثیر واقع در بندر معلم در 150 کیلومتری غرب بندر عباس و نیز از مزارع پرورشی واقع در منطقه تیاب شمالی در استان هرمز گان بدست آمدند . در مورد نمونه های مرکز تکثیر از پست لاروهای مرحله به بالا حدود 100 قطعه جهت آزمایش برداشت شدند و در خصوص نمونه های میگو های پرورشی در طول دوره پرورش و در مرحله برداشت حدود 500 قطعه میگو از 10 مزرعه پرورشی برداشت شدند . پست لارو ها و میگو های جمع آوری شده در محلول تثبیت کننده بافت ( محلول دیویدسون ) به مدت 24 تا 48 ساعت قرار داده شدند و سپس برای نگهداری طولانی مدت به الکل اتیلیک 70 درجه انتقال داده شدند . نمونه ها بعد از عمل فرآوری از آنها برشهای 6 میکرونی تهیه گردیدند و سپس با استفاده از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند . نتیجه برشهای بافتی تهیه شده از پست لاروها و میگوها و مشاهده آنها از طریق میکروسکوپ نوری گنجیدگی های ائوزینوفیلی کروی منفرد تا چند تایی را درهسته سلول های بزر گ شده هپاتوپانکراس پست لاروها و گنجیدگی های بازوفیلیک کروی منفرد را نشان دادند . وجود این این گنجیدگی های ائوزینوفیلی در و بازوفیلیک در HPV نشانه بارز علائم شناسایی بیماری ها در میگو از طریق آسیب شناسی بافتی می باشد .